verslag 4

Roemenie verslag 4

Za 24-6 46196

Wat een hitte vannacht en volgens mij is het ook geen uur stil geweest op de weg met het verkeer, vanaf 5.30 weer intensief verkeer. Eerst vanmorgen de was gedaan die heeft gisteren lekker staan klotsen onderweg in het sop in de emmers. Er is geen ruimte waar je kunt spoelen dan maar in de afwas ruimte, officieel mag dat niet en er komt een dame om het nogmaals onder de aandacht te brengen. Ruud vraagt waar mag het dan wel, ja in de douche. Daag bekijk het maar we gaan gewoon door. Na de koffie aan we op de fiets naar Navodari dat is nog niet zo simpel, van de 2x2 baans weg voor de deur is in beiden richtingen een baan afgezet voor de fietsers van de trilatron. Op de terugweg zijn we als spookrijders in tegengestelde richting gereden er was geen altenatief. De was afgehaald en vervolgens de camper gesopt. Na de lunch en de thee wil Ruud toch nog even in de zwarte zee gaan kijken of er nog wat te zien is met snorkelen, niet veel alleen een paar krabbetjes. Voor het avond eten bakt Ruud spek en kaaspannenkoeken, ook brengt hij wat bij Herman want die is alleen. Zo kom je dan een rommel dag door.

Zo 25-6 46196

Wat een rot nacht, als we half in slaap zijn krijgen we ( blijkt 24.00) vuurwerk vlak bij de camper . Met iedere knal lijkt het of de camper aan de achterkant gezandstraald wordt. Ruud slaapt uiteraard door alles heen. Ook lijkt het wel of er wegraces gehouden worden met auto’s en motoren. Vanmorgen de camper geinspecteerd maar geen schade kunnen ontdekken. Om 9.00 sta ik klaar, alles in de koeltas koffie mee maar geen Ruud. Heeft de reisleider problemen met de sloten van een luik van zijn (oude) Laika camper. Alles is voor de dag gehaald, schroeven, ringen, boormachine, ty-ripe’s en Ruud en Ron zijn lekker aan het sleutelen, met allemaal wijze mannen er omheen, maar het belangrijkste het is opgelost. Dan eerst hier maar koffie drinken en om 10.00 op weg met de fiets naar Constanta (13 km.) In de 6e eeuw v.C. was Constanta niet meer dan een klein vissers dorpje. De Grieken uit Milete bouwden de plaats uit tot een bloeiende havenstad, genaamd Tomis. Later volgen de Romijnen & Byzantijnen en werd de stad genoemd naar de Romijnse keizer Constantijn. We rijden naar piata Ovidiu, waar Ovidiu peinzend op zijn zuil staat. Achter het beeld het kunst historisch museum. We rijden door naar de moskee, dit is een kopie van de moskee in Konya in Anatolie(zijn we geweest) We beklimmen de 140 treden van de minaret, Ruud zegt, de Iman zijn tong hangt op zijn schoenen als hij boven komt en dan moet hij nog eens schallen over de stad. Van boven af heb je een mooi uitzicht over de stad maar ook over de enorme olie terminals en scheepswerven. Hierna zakken we af naar de boulevard. Carel 1 heeft van de stad een chic kuuroord gemaakt compleet met casino (1909) Waarschijnlijk heeft hij daar al zijn geld vergokt want het casino bevindt zich in erbarmelijke staat en is te koop. In mijn boek staat een hele mooie foto ervan maar die is volgens mij 50 jaar geleden genomen. Op de terugweg passeren we een Mac, Ruud zegt kom we gaan even een ijsje halen. Terras helemaal vol, en ook binnen, voor de balie dikke rijen mensen, daaag voor een ijsje, echt niet. Het gaat dus goed met de Roemenen of zouden deze allemaal in Nederland zijn geweest en een uitkering hebben aangevraagd? Je moet wel heel goed uitkijken in het verkeer want in zo’n stad zijn ze weinig fietsers gewend. Thuis de lunch gebruikt en de familie via watt’s-app gevolgd met de familie dag in de Lineushof.



Ma 26-6 46196 Navodari- Boekarest

Ja hoor het was weer bingo vannacht om 24.00 uur vuurwerk, wat dat toch is mag joost weten. Vanmorgen een hoop lawaai komt er een dubbel dekker laag overvliegen en sproeit (pesticide?) tegen de muggen? Om 8.20 vertrek (gelukkig) we rijden eigenwijs toch Constanta door, aangezien we er gisteren met de fiets geweest zijn konden we inschatten wat we tegenkwamen. Het is echter niet te verwoorden in een route boek hoe hier doorheen te rijden, echter ze hebben allemaal navigatie. Zij geven aan snelweg of paralelweg nemen. Wij hebben zo ons eigen plan, eerst een deel proviciaal maar dan moet je van Cernavoda een stuk peage rijden tot Fetesti ( 13 lei) Ruud wil wel door op de snelweg maar ik niet we sluiten een compromie ( voor elk wat wils maar ik een beetje meer) De snelweg tot Drajna en dan via de 21 naar boven tot Slobozia hier nemen we de A4 die gaat meer door dorpjes (ieder 5 km) en neem je meer waar hoe het dagelijkse leven zich afspeelt. Als schilder kun je hier geen droog brood verdienen, ze bouwen een huis, schilderen het en bewonen het tot het in elkaar stort. Zelfs met de fabrieken gaat het zo, ze laten de bouwval staan (waarschijnlijk is slopen duurder) en zetten er een nieuwe naast. We passeren onderweg een begravenis stoet, langs de weg staan mensen in het zwart gekleed en die sluiten bij de stoet aan, de kist staat open op een rijdende baar. In de omgeving komt naast graan nu ook veel zonnebloemen tegen. Ik wil graag lunchen aan het water maar het is of opgedroogd, of moeras of je kunt er niet bijkomen. Vanaf Urziceni weer even 16 km snelweg en dan binnendoor zakken we af naar Boekarest. Vanaf ongeveer 20 km voor de stad kom je prachtige huizen tegen hier woont zeker de jett-set van Boekarest. Even een opstopping bij de rondweg en daarna rijden we naar de camping welke gelegen is in het bos aan de rand van Boekarest. Wat een verademing na 3 dagen snelweg voor de deur. Wij hebben ruim 40 km meer gereden dan het routeboek aangeeft maar bij aankomst blijken we de eerste te zijn, maar eerlijk is eerlijk wij zijn ook als eerste vertrokken. Om 16.30 houden we een happy our op het gedeelte waar wij staan. Het is 32 graden maar onder de bomen is het goed toeven er staat geen wind dus dat wordt vannacht wel zweten in bed.

Di 27-6 46481

Wat een genot, rust en lekker geslapen. Om 9.00 staat de bus klaar. We maken een site seeing door Boekarest, een stad met 2 miljoen inwoners. Vlad de Spietser prins van Walachije maakte in 1459 de burcht van Boekarest tot zijn hoofdstad. Vlard III (Dracula) besloot om hier zijn hof te vestigen omdat het verder weg was van de Karpaten en de invloed van Hongarije. Bovendien was Boekarest strategisch gelegen aan de handelsroute tussen zuid europa en het noord westen. Direct ten zuid westen van het hof bevinden zich de enorme paleis en boulevard die Ceausescu liet aanleggen na de aardbeving van 1977 (hij was van huis uit schoenmaker, het gezegde is toch: schoenmaker hou je bij je leest) In het paleis zetelt thans het parlement. De dictator gooide 20% van de stad plat, een veel groter gebied dan dat de aardbeving verwoeste. De stad heeft veel franse invloeden qua bouwstijl tot een arc de triomphe toe, vele musea’s, groene parken en statige herenhuizen. Hoewel de stad een bloeiende indruk maakt, is het nog steeds bezig met de verwerking van een traumatisch verleden. Veel oude huizen zijn opgeknapt maar er valt nog veel te doen. Om 10.30 staat onze gids klaar bij het parlementsgebouw, we moeten onze paspoorten afgeven en als je foto’s wilt maken kost dat 30 lei. Ook moesten we door een detectie poort die menig maal af ging met die 60 plussers met kunstheupen of knieen. Het parlementspaleis is het grootste gebouw in europa, en na het pentagon het grootste gebouw van de wereld. Kosten 3,5 miljard dollar. De afmetingen zijn 270m bij 240m., 86m. hoog en 92m diep. Er bevinden zich meer dan 1000 kamers in maar het is eigelijk nog niet af. Wat we te zien krijgen is prots en praal gedurende de 1 uur durende rondgang, we leggen in die tijd 1 km af. Als we eruit komen regent het, de bus brengt ons naar de heuvel boven de stad. Hier staat de Partriachenkerk (koepel)met 4 torens en een waardevol interieur. Hierna is het lunch tijd die we gebruiken in restaurant Carui cu bere ( de bierkar) een bijzonder restaurant in art deco stijl. De lunch werd opgeluisterd door 4 viool spelende dames, heel amusant. Het eten was verrukkelijk. Bijna naast het restaurant bevind zich de Stavopulos kerk gesticht door een griekse monnik in 1724. De stijl staat bekend onder de naam Brancovenesc. Een bijzonderheid van de kerk zijn de ronde buitenschilderingen met schuine langwerpige bas-relief versierde zuilen, die alle uit een steenblok vervaardigd zijn. Naast de kerk ligt een schattig hofje in dezelfde stijl uitgevoerd. De lucht is weer helemaal opgeklaard, en het is weer meer dan 30 gr en geen wind dus warm. We gaan terug naar de bus, wie wil kan blijven en met de taxi terug maar de hele groep gaat mee. Op de camping lekker onder de bomen.

Wo 28-6 46481 Boekarest – Oiesti

We vertrekken om 9.00 eerst boodschappen doen, postzegels, en tanken, dan sukkelen we Boekarest uit. Het is net Nederland in de spits. De dame in de auto voor ons zit uitgebreid toilet te maken en ze maakt totaal geen aanstalten om aan te sluiten Ruud zit zich op te vreten. Na een uur zijn we eindelijk op weg no 7 Boekarest de zegen na. Over het algemeen zijn de wegen in het zuiden van Roemenie beter dan in het noorden. Hier worden de kersenbomen afgewisseld met pruimenbomen, en worden groene kolen, aardappelen en uien geoogst. We passeren een soort cooperatie waar de aardappelen worden verhandeld. Een paar campers hebben hier de stoelen buiten gezet en gaan dat eens zitten bekijken hoe dat hier gaat. Wij slaan af naar Golesti hier staat een 17de eeuw’s landhuis (gebouwd in 1640) met bijbehorend landgoed. Het is sinds 1939 een museum van het dorpsleven. Het bestaat uit een dorp van houten en stenen huisjes zelfs een min of meer holwoning, de ingang bovengronds en dan aflopend naar beneden als je binnen komt. Dit alles is ook uit de 17e eeuw, In het landhuis bevind zich het authentieke interieur van de fam.Golescu. Ook is er een schooltje een schoolbord was nog niet aanwezig i.p. daarvan een soort temet trog met zand waar de kinderen ev. Oplossingen in moesten schrijven. De fam. Golescu waren belangrijke leiders in de revolutie 1821-1849. Tudot Vladimirescu de leider van de revolutie van 1821 bracht zijn laatste 3 dagen van zijn leven in de toren door voor dat hij ter dood gebracht werd. We kwamen er bijna niet weg en overal een persoonlijke gids bij die alleen maar Roemeens sprak het project was gesponsert door de europeese gemeenschap(konden we even kijken wat ze met de centen gedaan hebben) Via de 7c komen we in Curtea de Arges gelegen te midden van de uitlopers van de Karpaten aan de rivier de Arges. Het staat op de wereld erfgoed lijst met de bisschoppelijke kerk deze wordt omsloten door een klooster complex dat net als de kerk gebouwd is in 1512, de muurschilderingen dateren uit 1517. In de orthodoxse kerk is een dienst aan de gang aan de zijkant zit een priester in volornaat en neemt de biecht af in de vorm dat de gelovige voor hem op de knieen gaat en helemaal tussen zijn benen kruipt vervolgens legt hij de sjerpen op hun hooft en prevelt wat, Ruud zegt al het is wel te hopen dat hij een onderbroek aan heeft zoals ze onder die rokken duiken. Hierna is het nog 13 km tot Oiesti hier staan we in een weide aan de rivier zonder voorzieningen maar met toestemming van de burgemeester. Vanaf 18.00 hebben we een gezamelijke BBQ ieder zorgt voor zijn eigen spullen. Ruud zegt om 17.30 ga jij even uien pellen dan schil ik een grote pan aardappelen en dan zal ik dat alles even bakken want ze willen allemaal wel gebakken uien en aardappelen erbij. Zo gezegd zo gedaan. En iedereen zei al wat zijn jullie allemaal van plan? Maar ze maakten er dankbaar gebruik van. De koeien kwamen over het bruggetje en liepen ook even langs, we hadden muziek aan er werd gedanst en de jeugd kwam ook eens kijken wat er allemaal aan de hand was. Een meisje en een jongen kregen we zo gek dat ze mee dansten. Zij namen dat op met hun telefoon dus ik zal er niet van opkijken als wij hier op Facebook rondcirkelen onder de noemen hoe ouder hoe gekker. Maar dat kan me niet schelen het was heel gezellig en lekker.

Do 29-6 46672 Oiesti – Carta

Vanmorgen rustig aan gedaan. De afstand die we moeten rijden hangt af of de Transfagarasa pas open is, zo niet dan moeten we omrijden en is de afstand 294 km. Wanneer hij wel open is reduseerd de afstand tot 110 km. Gelukkig hij is open, de pas loopt dwars door het Fagaras gebergte en passeert de voet van de hoogste bergtoppen van Roemenie. We rijden door een adembenemend landschap met ontelbare haarspeld bochten (als motorrijder met een bloedend hard met als troost dat de kwaliteit van het asfalt te wensen overlaat)Het laatste stuk moeten we door een tunnel van 300m. Als we op de parkeerplaats staan is dit op 2050m. de hoogste top is 2547m. De schapen zie je als klimgeiten tegen de hellingen opgaan, her en der ligt ook nog wat sneeuw. Je waait wel uit je hemd, toch wil ik even een stukje naar boven om vandaar de afdaling te bekijken, ik vind dat je het kunt vergelijken met de hadanger vida in Noorwegen prachtig. Voor we afdalen gebruiken we de lunch, en dan snel zorgen dat je geen camper voor je hebt want volgens Ruud schakelen ze verkeerd en staan te veel op de rem. Naar beneden gaat altijd veel sneller dan naar boven. Beneden rijden we achter de leiding aan naar de camping, wij rijden nog even door naar het dorp waar de ruine van een cistercienzer abdij staat, het is het oudste klooster van Transsylvanie (1202) ook drinken we onder de bomen thee het is 38gr. We staan 2 nachten op camping De Oude Wilg de eigenaresse Manette is Nederlandse haar man Tudor Roemeens, een echte kunstenaar. Ik had gisterenavond nog de was in emmers gezet die hebben weer lekker staan klotsen onderweg, snel uitspoelen en ophangen er staat een straf windje dus het is zo droog. Om 19.00 hebben we een diner dat door het camping echtpaar wordt verzorgt, pico bello eindelijk met veel groenten.

Vr 30-6 46672

Vanmorgen om 9.00 vertrokken met de bus naar Sibiu, toen het nog Hermannstad heette was het de belangrijkste stad van Saksisch Transsylvanie. Het is een van de middelgrote steden van Roemenie. Ooit had de stad drie concentrische ringen van vestingmuren. Sommige delen zijn bewaard gebleven een aantal facinerende pleintjes, trappen en bastion daterend van de 13 tot de 18e eeuw. Uit de bus lopen we gezamenlijk naar het Piata Mare waar in 1411 de graanmarkt gevestigd was. Vandaar gaat ieder zijn’s weegs, wij halen een stads plattegrond en in mijn boek staan bij de bezienswaardigheden straatnamen met huisnummers, deze laatste zijn nergens te vinden. Op een gegeven moment heeft Ruud het wel gezien en zoekt een bankje in de schaduw (het is 38 gr.) en ga ik alleen op zoek. Niet alles heb ik kunnen vinden maar toch wel het een en ander o.a. het leugenaars bruggetje waar de roddels werden uitgewisseld en de smalle trap die lijde naar het pleintje waar vroeger de goudsmeden zaten. Ook bevinden zich hier de oudste huisjes van de stad. Om 12.15 gaan we verder met de bus land inwaards naar Sibiel, aan de rand van het dorpsplein staat de Biserica Sf Treime uit 1765 met een byzantijns interieur. Ernaast ligt het iconen museum. Een priester stichtte het nadat hij 15 jaar gevangen had gezeten wegens openlijke kritiek op het communisme. De iconen zijn op glas geschilderd, in spiegelbeeld werd de tekening aangebracht en geschilderd, omgedraaid had je dan de juiste afbeelding. Aansluitend hebben we een zogenaamd” bruilofs maal” bij een familie aan huis. Dit werd opgeluisterd door een “bruidspaar” wat een echtpaar uit onze groep was, uitgedost in traditionele zwart/witte klederdracht, lachen hoor. Hierna rijden we terug maar we stoppen onderweg bij een “weerkerk” daar zijn er nog drie van in de omgeving en dateren uit het jaar 1035 Het is een kerk ommuurd en in de toren werden levensmiddelen bewaard en spek en worst gemaakt en gedroogd. Bij invallen van o.a. de Tartaren vond de bevolking hier een goed heenkomen. Er is ook een soort “kippenhok” waar stapelbedden met stro stonden, de binnentuin functioneerde als moestuin. Ruud werd gestrikt om de akoestiek van de kerk te testen door het Panis Angelicus ten gehore te brengen. Maar met net een uitgebreide maaltijd met de nodige drank in je maag en een steile trap op kwam dit niet echt goed uit de verf. De reisgenoten vonden het prachtig dus vooruit maar. De gids vroeg al of hij zondag niet de dienst wilde opluisteren. Aansluitend hadden we in de “spektoren” het woord zegt het al hier hangen alle stukken spek en worsten, en kleine proeverij samen met de eigen gestookte norok(snap’s) Dan gaan we toch echt terug naar de camping om 18.50 arriveren we. Om 20.00 allemaal naar de rivier dan komen de koeien van de zigeuners door het water het vaste land op, de zigeuners willen niet gefotograveert worden maar stiekum probeer ik toch wat vast te leggen. Grappig als de koeien aan land zijn lopen ze ieder zijn eigen kant op naar de stal, ook gaat er nog een paarden kar door het water het is net zo’n wild west tafereel. Zo wat een dag en dan met de warmte, dan verlang je wel naar een douche maar eerst ben ik nog 2 uur bezig met de foto’s van vandaag uit te zoeken en mijn verslag te schrijven. We zullen proberen nog weer een verslag te versturen maar dat valt niet mee om over de foto’s maar te zwijgen.