verslag 2

Roemenie verslag no.2

Za. 10-6 45116

Vanmorgen het 1e verslag verstuurd maar de foto’s dat is een ramp. We zullen het vanavond laat nogmaals proberen aangezien we de komende 4 dagen geen wifi hebben. We moeten ( wie mee wil) om 10.00 uur verzamelen er komt een oude stadsbus die ons naar Varta Dornei brengt (op de bus staat als bestemming Ottenheim, heeft hij waarschijnlijk jaren dienst gedaan) na ong. 15 minuten belanden we bij de kabelbaan, er staat al een buslading te wachten en in geen velden of wegen stoeltjes te bekennen. 14 man/vrouw besluiten te gaan lopen. Jaro verteld het is ong. 45 min. Lopen maar wel met behoorlijk stijle stukken ertussen. Ook wij wagen het erop, na 15 min. Besluiten er 6 terug te gaan, te zwaar. Wij lopen met z’n zessen door droge geulen van het water, klimmen over hekken en kruipen tussen prikkeldraad en hekken door. Af en toe even stoppen en achterom kijken naar de vorderingen en even bijkomen, Ruud heeft stilletjes wel een beetje spijt maar gaat stug door, goed hoor. Ik zie op een gegeven moment dat Jan het moeilijk heeft en bied hem tot 2x toe drinken aan en zeg dat hij het moet aangeven als het niet meer gaat. Op een gegeven moment vertrouw ik het niet meer en vraag door, blijkt hij al voor de 6de maal een pace maker te hebben en mag deze niet boven de 150 slagen belasten. Wij hakken de knoop door gelukkig hebben we bereik en Ruud belt voor assistentie, de restaurant eigenaar komt met een auto en wij zorgen dat hij aan de weg komt bij een schuilhutje, ook Jo gaat met de auto mee. Wij zetten de klim voort nog 1 km. te gaan. Als we boven komen hebben we er 1,5 uur over gedaan van 800 naar 1280m. hoog. Yes wat een uitzicht. We krijgen uitleg van de herders die hier de zomermaanden verblijven met hun kudde, bezoeken hun onderkomen de (schapen)kaas makerij (heel primitief) ook aan varkens geen gebrek. Er wordt een lunch aangeboden van o.a. de eigengemaakte worst en kazen samen met bosuitjes die je kunt knabbelen, tomaten, radijs en komkommer en brood. Als toetje, ik noem het maar melk met brokken, alleen van de lucht al ga ik over mijn nek. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat de honden de schapen de kraal indrijven waar ze vervolgens door de herders worden gemolken. Er lopen ook koeien en paarden die de voormalige accommodatie onderkomens gebruiken als schuilplaats. Met de stoeltjes lift gaan we weer naar beneden waar het een stuk warmer is 23 gr. Een deel van de groep loopt nog even het stadje in waar we een stel jongens zien die langs een staalkabel gezekerd de rivier kruizen. In de bus is het behoorlijk warm zodat de chauffeur de middelste deuren onder het rijden open laat, het is net of we op de motor zitten maar dan met de wind door de haren. Op de camping thee en dan de camper wassen. Na het eten douchen. Misschien nog wat foto’s versturen? Niet gelukt, teveel mensen op het net.

Zo. 11-6 45116 Cozanesti – Sovanta

Vanmorgen eerst de Palinka opgehaald die we besteld hadden, nog een slaapmutsje voor onderweg. We hebben vandaag een trip van 239 km met zeker 80 km heel slechte weg waar ze stukken die door de vorst los zijn gewerkt uitgegraven hebben, dit schijnen ze dan weer te bewerken en later? Terug te plaatsen. Het lijkt wel als je achter iemand rijdt of hij dronken is zo moet je slingeren om het ergste te ontwijken. Het is zondagmorgen dus dat scheelt niet zoveel verkeer op de weg. Het is een prachtig gebied we rijden door de vallei met rondom bergen van tussen de 1100 tot 1800m hoog. Door het zuiden van de karpaten. Vervolgens langs het Bizcaz stuwmeer 35 km. lang met een oppervlakte van 31 vierkante km. Genaamd “Rode Meer” in de 19e eeuw vond er een aardbeving plaats en door de mineralen kleurde het water licht rose, de bomen knapte als lucifer houtjes af en de stompen staan nog in het water. In het verlengde hiervan ligt de Bicaz kloof met veel haarspeldbochten, indrukwekkende kliffen, watervallen en rotsformaties maar helaas ook veel kraampjes (met van die goed bedoelde rotzooi voor achter de rododendron) Het is moeilijk om te stoppen maar wij parkeren aan het begin van de kloof, Ruud houdt het na 300m. voor gezien ik loop de hele kloof door tussen de rotsformaties en langs de watervallen, je moet echt lopen wil je iets zien na ruim een uur was ik weer terug, meteen de lunch erachter aan dan kunnen we er weer tegen. We klimmen de kloof uit en komen in Lacu Rosu (kuuroord) we moeten stapvoets rijden voor de gaten in de weg maar ook het volk wat hier rond loopt, het is tenslotte zondagmiddag. Langs de kant staan overal borden verboden te parkeren maar het staat mut vol en de politie stond erbij en keek er naar. Bij Bucini gaan we de pas over (1287m.) de laatste 30 km. en dan zijn we in Sovata voor 4 nachten. Er is naast de camping een folkloristisch festival bezig, volgens de leiding duurt het tot 22.00 uur mijn benieuwen. Na het eten gaan we er nog even kijken maar dan is het geen folklore maar disco muziek. Gauw wegwezen en de camperdeur dicht om het geluid te dimmen.

Ma. 11-6 45351

Vannacht 2.30 (ned. Tijd 1.30) telefoon, thuis inbraak alarm. Ruud belt naar huis zodat bekend is dat het gelokaliseerd is en dan toch maar afmelden want de sirene staat te loeien op het dak, dat nemen de buren ook niet in dank af. Wikken en wegen toch Patrick maar gebeld. Hij belt terug zone garage maar niets te zien, waarschijnlijk heeft van de brievenbus in de garage het deurtje niet goed gesloten en dan met een bepaalde wind bewogen? Ja daar zit je stijf van de adrealine in je bed, na ong. 1 uur gelukkig toch weer ingeslapen. Vanmorgen met de fiets naar Kaufland vitamientjes halen al het fruit is op. Dan eerst aan de koffie. Hierna Sovata bekijken, dit is sinds de 19e eeuw een kuurstadje het heeft zijn ontstaan te danken aan een aantal zoutmeren Lacul Ursu “Beren meer”(zo genoemd omdat de vorm van het meer op een beer lijkt) het heeft zo’n hoog zoutgehalte dat het diepe water de hitte van de zon vasthoud. Op 1,5m. is het 20 graden en hoe dieper hoe warmer. We dachten er omheen te fietsen maar dat ging niet dan maar met de benenwagen. Onderweg staan de tonnen klaar die zijn gevuld met modder voor de baden, nu die lucht alleen al is reden hier vanaf te zien. ’s Middags om 15.00 uur vertrekken we met de bus naar een punt waar de jeeps ons opwachten voor de safari door de omgeving. Wij hadden massel een auto met bankjes waar vering in zat. Er was er 1 bij met echt spartaans houten banken. Af en toe moesten de wagens er flink aan trekken om omhoog te rijden vanwege de steile klim. Overal bossen met heuvels met gras hier leven beren en wilde paarden. We pauzeren en worden getrakteerd (uiteraard) met eigen gestookte Palinka, in een dorp zijn een paar mensen die mogen stoken daar breng je dan je fruit naar toe en zij verwerken het waarna je het resultaat ophaalt. Verder stukjes brood met kaas, worst, en rauwe ui met zout, voor de liefhebber. Overal komt water uit en sinds ong. 1920 wordt dit voor een deel geleid naar een bepaald punt vanwaar het voor 2,5 km ondergronds gaat (i.v.m. eventuele bevriezing) waar het bovengronds komt staat een beroemde (reeds 100 jaar) forellen kwekerij die in de bezettingstijd werd geconfisceerd door de Communisten met de eigenaar als werknemer, gelukkig is het na de omwenteling teruggegeven. Uiteraard gaan wij de kwaliteit proeven en het was voortreffelijk. Wel weer met veel aardappelen en weinig groenten. (ze moeten maar eens bij Bas in de leer gaan lekker in de folie met een groenten pakketje uit de oven) Om 20.00 terug bij de camper.

Di. 13-6 45351

Om 9.00 (wie mee wil) naar de zoutmijn in Praid. Al minstens 2000 jaar wordt in Transsylvanie zout gewonnen. Het dorp Praid heeft een van de grootste ondergrondse zoutmijnen van de regio. De 1465m. dikke rots laag bevat ong. 3 miljard ton zout. Je gaat eerst met een bus door een 1,5 km lange tunnel 75m. onder de grond. Vanaf daar loop je 245 treden verder naar beneden waar je in een enorme ruimte komt net een cathacombe (waar de voormalige mijn was)deze wordt nu een paar honderd meter dieper geexploiteerd. De ruimte is 96m. hoog 40m. breed en 100m. lang. Vandaar uit zijn er weer verschillende ruimtes o.a. een kerk. Er zijn hier mensen en kinderen met long problemen die hier de hele dag verblijven i.v.m. de schone lucht. Het is leuk om even gezien te hebben maar het is meer een commercieel circus. Om 11.00 weer op de camping en ieder doet zijn ding alles mag niets moet. “s Avonds hebben we een Hongaars diner met live muziek van een cimbaal, accordeon, 2 violisten en een bassist. Met nog 2 zangers en 2 zangeressen. Op het menu stond goulash. Dit gedeelte waar we nu zitten is een voormalige enclave van Hongarije er wonen hier nog veel Hongaren en zij zijn blij en trots om hun traditie’s te laten zien en proeven. Onze reisleider zijn vrouw is hier in deze streek geboren en mede door haar contacten krijgt ze dit soort optredens voorelkaar. Er staan ook 2 Italiaanse stellen op de camping zij schuiven ook aan. Na dat de muzikanten waren vertrokken werd er nog eigen muziek gedraaid en de beentjes gingen van de vloer, het was lekker en gezellig.

Wo. 14-6 45351

Vanmorgen de bedden afgehaald en on 8.00 weggebracht. Blijkt dat de mevrouw geen beddengoed wast, haar machine is er te klein voor, hoezo dan doe je het toch in tween, nee daar was onenigheid door ontstaan. Nou lekker dan, misschien op de volgende camping. De bonte was had een nacht in het sop gestaan. Samen uitgewassen, gespoeld en Ruud draait het door de wringer er staat een aardig windje en af en toe een zonnetje tussen de wolken door is het zo droog. ’s Middags ben ik 4 kerken af geweest om een kaarsje voor de familie Pluk te branden zoals ik beloofd had. 3 kerken dicht en de 4de had zelfs electronische kaarsen, dan maar wat in het offerblok en kijk ik morgen onderweg wel. Om 18.30 een korte brieving over de route van morgen. Om 19.00 staan de taxi’s klaar die ons naar het Dracula restaurant brengen bij het berenmeer. Met 4 personen 10 min. in de taxi kost met fooi 10 lei = € 2.50 Het koelt ’s avonds rap af we waren gewaarschuwd we zitten op een overdekte waranda dus toch maar lange broek aan en vest mee. We worden alweer opgewacht met de Palinka, ik drink het tegenwoordig niet meer veel te scherp en sterk bah. We krijgen een heerlijk voorafje gevolgd door aardappel puree met een stukjes varkensfilet gegarneerd met pruimen mouse erg lekker dan nog een klein toetje, om 20.30 staan de taxi’s weer klaar een deel gaat er lopen, ik wilde eigenlijk ook wel maar samen uit samen thuis.

D0. 15-6 45351 Sovanta- Zarnesti

Via een wijds glooiend landschap zakken we al slingerend af naar Sighisoara, mede door zijn ligging boven op een heuvel is het een van de mooiste stadjes van Transsylvanie. Binnen de stadsmuren lijkt het of je terecht gekomen bent in een ver verleden. De 13de eeuwse burcht werd aangelegd na de verwoestende inval van de Tartaren in 1241-1242. Boven de oost poort van de citadel rijst een 64m. hoge klokkentoren uit de 14e eeuw. Op het hele uur moet het carillion spelen en 7 houten figuren op de wijzerplaat verschijnen maar helaas ik denk dat de tand des tijds heeft toegeslagen want er speelde geen carillion alleen een summier tikje van de trommelaar werd ten gehore gebracht. We rijden verder via de 13 ri. Brasov. We slaan af om via een “witte” weg vol kuilen en wegverzakkingen onze weg te vinden naar Viscri een Saksische dorp. Op initiatief van de burgemeester Caroline Fernolend bouwden de inwoners van de stad met behulp van authentieke materialen traditionele boerderijen. Fernold is een van de weinig overgebleven Luxemburgers wier voorouders in de 12e eeuw dit gebied kolonialiseerde. We zijn naar de schitterende burchtkerk (12de eeuw) gelopen over straatjes die bestaan uit rivierkeitjes of zand. (de oudste in zijn soort in Transsylvanie) Via een heeeel smal trappetje bereik je de toren vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de omgeving. (Deze plaats stond niet op onze tour maar wel in ons boek, toen we later aan de leiding dit doorgaven waren zij hiermee bekend. Hier bevinden zich de kroondomeinen van prins Charles van Engeland) Het is net of je door een film van 1900 loopt. Onderweg staan in de weilanden vaak kleine vrachtwagens geparkeerd met allemaal bijenkassen erop in diverse kleuren een soort rijdende honingpot. Als we in Zarnesti arriveren is daar zowaar een Lidt dit verwacht je niet in zo’n gehucht, even de voorraad aangevuld en aan het einde van het dorp afgetankt voor we afslaan naar de camping via een weg die meer lijkt op een rivierbedding. We gaan met een groep aan de borrel. Om 18.30 hebben we een barbecue die bereid wordt op een vuur met daarboven aan een ketting een ronde plaat met een diameter van 2m. Daarop wordt in een keer alles gelegd, rondgedraaid en af en toe omgeschept. Te weten karbonades, vis, kip, aardappelen, uien, tomaten, cougettes, champignons en brood. Niemand kwam iets tekort. We zitten hier op 650m. hoog en als de zon dan onder is koelt het snel af om 20.30 de camper in.

Vr. 16-6 45560

Vanmorgen om 8.15 vertrokken met de bus, na een klein uurtje rijden al slingerend omhoog door de bossen van de karpaten komen we aan in Sinaia dit ligt op 840m. en wordt ook wel de parel van de karpaten genoemd. Het is de plaats die het voormalig koningshuis van Roemenie heeft uitgekozen voor haar zomerresidentie. (ook is het een skioord) Carel 1 Vorst van Roemenie liet hier in de 19de eeuw een zomerpaleis bouwen (1873-1938) genaamd Pelisor (naam van de rivier waaraan het paleis ligt) Het telt 150 kamers in renaissiance, barok en rococo stijl. Ook bevat het een middeleeuwse steekwapen collectie, kostbare tapijten en meubilair. Een van de mooiste kamers is de Florentijnse zaal. Ceausescau beschouwde het als zijn eigendom, hoewel hij er nooit sliep omdat hij een fobie had en bang was vergiftigd te worden. Je komt ogen tekort als je op je “zwembad overschoentjes”met de gids door het paleis (het gedeelte dat voor het publiek is open gesteld) loopt. Vervolgens een korte stop bij het Sinaia klooster dat in 1695 is gebouwd in Roemeense stijl wat zich o.a. uit bij de zuilen, de patronen zijn als lianen slingerend er op aangebracht. Het klooster is gebouwd in opdracht van bojaar Mitail Cantacosino als dank dat hij in leven was gebleven. Hier was dan de gelegenheid om het kaarsje voor de familie Pluk op te steken en even bij het verlies van Nul stil te staan. Voor we naar Brasov rijden brengen we in Azuga een bezoek aan de koninglijke wijnkelders (zij produceren hier uitsluitend champagne) waar we een rondleiding en uiteraard ook een proeverij krijgen. Tevens werd hier de lunch verzorgd met heel veel aparte hapjes. In de bus konden we een half uurtje dommelen (beetje sloom van de champagne) voor we aankwamen in Brasov een van de mooiste steden van Roemenie aan de voet van een 1000m. hoge bergrug. De bevolking is voor 86% roemeens, 10% hongaars en de rest duits en ethnische minderheden. De stad was zeer belangrijk voor de bewaking van de buitengrenzen van Transsylvanie en was gelegen op het kruispunt van een belangrijke handelsroute. Als eerste bezoeken we de Nicolas kerk en het ernaast gelegen eerste Roemeense schooltje waar zich ook de eerste drukpers uit 1545 bevind. Hier is ook de eerste bijbel in de duitse en roemeense taal gedrukt. Daarna vervolgen we onze weg naar de Biserica Neagra (de zwarte kerk) deze stamt uit de 14e eeuw en is de grootste gotische kerk van Roemenie. In 1689 is hij door brand verwoest hieraan dankt hij zijn naam. In 1770 is hij geheel gerestaureerd er staat een beukenhouten orgel met 4000 pijpen. Hierna even neergestreken op een terrasje (26gr.) even bijkomen. Op naar de bus en om 1900 uur bij de camper. Als we aan het eten beginnen roept Jaro ons allemaal op om met 15 minuten op het terras te verschijnen: verrassing onze gastheer heeft pannenkoeken voor ons gebakken, besmeerd met duo penotti en een bolletje ijs dat is nog eens thuiskomen.

Za 17-6 45560

Vannacht om 2.00 begint het te regenen, later nogmaals. Vanmorgen eerst de camper uitsoppen, koffie drinken. Om 10.00 vertrekken we met de bus naar het Nat. Park Piatra Craiului waar we de kloof door gaan lopen, regenjas mee want het prut een beetje. Ruud heeft last van een harde kuit en gezwollen voet dus de brase maar opgezocht en aangetrokken. We lopen tussen een enorm bergmassief van 1764 tot 2238m. ieder op zijn eigen tempo. Er zijn ook klimmers aan het abseilen. Op de terugweg staan onze gastheer en vrouw (Otilia en Constantin) ons in het bos op te wachten met een picknick met traditionele roemeense hapjes o.a. div. Soorten worst, kaas, augurken, bosuitjes en grappige smakelijke tomaten met een punthoofdje. Als je ons net gezettelt hebben op onze(meegebrachte) krukjes begint het te regenen, de meeste kruipen bij de klimmers tegen de rotswand aan. Ik was net plassen en had achter de blokhut onder de overstek van het dak een prima schuilplek gevonden, Het houd op met zachtjes regenen, een stortbui volgt met een paar klappen onweer gevolgd door hagelstenen. Na 20 min. Wordt het weer droog en zetten we de picknick vrolijk voort. Er is ook bier, water rode en witte wijn maar daar vind ik het te veel voor afgekoeld. Het schone water in de beekjes is modder geworden en overal uit de bergen komt het water naar beneden. We gaan terug naar de busjes aan het begin van het park, in de bus waren al snel alle ramen beslagen van het vocht wat we met elkaar verdampten. Om 13.45 terug bij de camper lekker een pot thee gezet en een stukje chocolade erbij. Nog een paar klusjes en voor de rest alles mag niets moet. Het is halen en brengen wat het weer betreft.