onbekend marokko verslag 3

Onbekend Marokko verslag 3

Zo. 11-3 KM. 58972

Een domper vanmorgen Vallee de Paradie is afgesloten. (we hebben hem al eerder gereden en weten daar door wat we missen) Na alle gebruikelijke handelingen voordat we vertrekken nog even brood halen. Dit wordt zwaar gesubsidieerd want men moet toch minimaal brood kunnen kopen. Een rond plat brood ten grote van een middelmaat pannenkoek kost 2 dirham € 0.18 even als een stokbrood. Het gebied waar we hier doorrijden is vrij vlak en dat is te merken aan het aantal fietsers die je tegen komt, al zouden deze bij ons allang op de belt liggen, maar het heeft 2 wielen en het rijdt nog. Onderweg veel “kassen” nou ja een buizenframe met doeken en plastic afgedekt hier in staan de bananen bomen, je kunt er de grachten mee dempen zoveel als er aangeboden worden. De afhandeling van de producten geschied via een cooperatie. Het is zondag hele familie’s zitten te picknicken onder de argan bomen in het heuvelachtige landschap. Overal zie je dat ze wateroverlast gehad hebben aan de schade en opgedroogde modder alleen de rivierbeddingen staan droog? We komen uit bij Agadir aan de westkust en rijden naar de oude kasba, gelegen boven op de heuvel vanwaar we een mooi vergezicht hebben, hier gebruiken we de lunch. De plek is ons bekend hij is o.a. ook bezocht door Michiel de Ruyter. Op een steen boven de ingang staat in het arabi’s en nederlands “Vrees God en eert de koning” Het parkeren kost 2 dirham maar bij het afrekenen heeft hij natuurlijk zijn smoes al klaar wij zijn grande dus dan is het 5 dirham, ach ja zo watt. We rijden voor we naar de camping afslaan nog even door naar Taghazoute een vissers dorp dat bijzonder geliefd is bij surfers. Ooit werd het dorp gekoloniseerd door hippies. Er stonden borden met “Bananendorp” en “Paradijs vallei” namen afkomstig van de aanhangers van Jimmi Hendrix in de jaren zeventig van de vorige eeuw. Nu staan er alleen nog borden van huizen te koop in de uitbreidings plannen. Er zijn nog wel altijd veel surfers en lopen ook vele rasta figuren rond. We rijden terug naar de camping in Aourir. Mooie vrij nieuwe camping met supersnel internet, morgen even foto’s sturen.

Ma. 12-3 KM. 59101

Weer een zonnige dag wat een kadootje 14C met een fris windje. Vandaag een korte rit dus we doen rustig aan, foto’s verstuurd en dan na de koffie op pad. Vanmiddag hebben we om 16.30 een verjaardag’s borrel van Sies, Marie en Janneke. Eerst in Agadir naar de supermarkt en aftanken. Om Agadir uit te komen kom je weer ogen van voor en van achter te kort. Links en rechts inhalen, brommers rijden gewoon door een rood stoplicht. Taxi’s die midden op de weg passagiers in en uit laten stappen om nog maar te zwijgen van de schapen en ezels langs de kant van de weg. Maar dan uiteindelijk ben je toch uit het gebruis en kom je bijna geen mens meer tegen. We zien de mimosa steeds verder in bloei komen en de knoppen van de cactussen staan op knappen. Over de 105 rijden we naar Biougra, het eerste stuk nog vrij druk en doordat het droog is veel opwaaiend zand wat een soort mist veroorzaakt. Hier worden in de “kassen” tomaten verbouwd. In Imgoum rechts de 1007 op, hier weinig gewassen wel veel schapen met lammetjes en wat percelen met granen. En zo belanden we in Ait Milk echt in de middel off nower en hier wemelt het van de middelbare scholieren, hoe verzin je het om hier een school neer te zetten ik denk wel dat het percentage spijbelaars laag is. De aanwijzing- en informatie borden staan allemaal in het Berber’s en Arabi’s geschreven gelukkig een teken erbij in de vorm van een kasteel, boek of boodschappenmandje. Wat ook opvalt is dat hier veel vrouwen met een witte sluier lopen, misschien streek eigen. Het laatste stuk voor we de N1 weer opgaan is weer wat heuvelachtig met Argan en palmbomen. We stoppen hier voor de thee en zouden er ook geen bezwaar tegen hebben hier te overnachten. Als je naar de camping rijd in Sidi Wassay Beach rijdt je bijna letterlijk de zee in. Alles staat al klaar voor de borrel en na afloop hebben we een mooie zon’s ondergang, maak je ook niet elke dag mee.

Di. 13-3 KM.59255

4.40 vannacht harde knal en de camper schud heen en weer. Ik ga mijn bed uit, kijk om me heen, niets te zien ruik ook geen gas of brand. Ik denk nog heb ik het gedroomd? Ik vraag aan Ruud om 7.00 uur heb jij dat ook gehoord en gevoeld vannacht, ja o gelukkig anders zegt hij weer, daar heb je haar weer met haar sterke verhalen. We kijken buiten, de achterwielen staan wel verdacht diep in de wielkast. Ruud rijdt de camper van de blokken af ( we staan bij het strand dus met het zand wat ongelijk) springt eens wat in de deuropening, ja er zit nog wel vering in. Ik ga om 8.30 met een deel van de groep op excursie met een gids van het Nat. Park Souss Massa dat in 1991 is gesticht het strekt zich langs de oevers van de Wadi Massa die, op weg naar de oceaan een grote palm plantage bevloeit. Dit natuurreservaat waar zoet en zout water elkaar ontmoeten waar de getijden ruim baan hebben en waar de temperatuur in de winter vrij zacht is trekt honderden trekvogels. In de rietbanken aan de oevers van de wadi huizen flamingo’s, verder de grutto, steenloper, snip, bonte strandloper, blauwe reiger en vele andere soorten. Een deel ervan en vele andere hebben we gezien alleen mijn fototoestel is niet toereikend om van veraf scherp te registreren. Het doel van het park was de bescherming van de kale ibis een met uitsterven bedreigt soort. Slechts enkele delen van het park zijn toeganglijk, ik had het al eerder bezocht maar het was lekker weer en het ziet er toch steeds weer anders uit. Bij terugkomst zit Ruud er voor mij vrij ontspannen bij en ik vraag (hij ging met diverse mannen uit de groep beraden hoe te handelen)en valt het mee, hij zegt helemaal niet, einde verhaal. De torsias is gebroken, om 10.30 was er nogmaals zo’n knal geweest, en ik heb contact gehad met de SOS dienst deze hebben me terug gebeld, de onderdelen zijn hier niet voor handen en er ook is geen garantie dat deze binnen 2 weken te leveren zijn. U kunt vandaag nog met het vliegtuig mee. Nou zegt Ruud dat dacht ik niet eerst ga ik overleggen met mijn vrouw. Dan is het zo dat mijn paspoort vrij gegeven moet worden omdat ik een camper heb ingevoerd en zonder camper vertrek. Je bent even helemaal uit het veld geslagen maar moet toch proberen de positife kant ervan voor ogen te houden. Het is gelukkig niet in de bergen gebeurd en geen persoonlijk letsel, ook geen derde die er bij betrokken zijn. Maar het blijft KLOTE sorry dat ik dit woord gebruik. Ruud kan trots zijn op zich zelf dat hij uit eigen middelen de wagen heeft kunnen stabiliseren en de reisgenoten zeiden al de volgende keer neem je zeker ook nog een reserve as mee. Met 2, 3 man de krikken eronder en met stukken hout en spanbanden de arm van de as proberen naar beneden te krijgen zodat we wat meer speling in de wiel kas krijgen. We hebben de SOS dienst gemeld dat we met de boeking van de terugreis a.s. vrijdagavond accoord gaan mits de camper op een verantwoorde manier op transport gaat. En gemeld dat de wagen wel start maar we niet weten als we de steunen er onderuit halen of hij kan rijden. De reisleider stelt voor om, om 16.30 toch een “afscheidsfeestje” te houden om onze voorraden te doen slinken. Ik had o.a. net een tree met 30 eieren gekocht. Deze hebben we gekookt en er een salade van gemaakt. Bier, wijn zoutjes en als klap op de vuurpeil advokaat met slagroom en boerenjongens. Het ging er erin als koek. “s avond met Sies nog geprobeerd voor vervangend vervoer vanuit Marrakech maar er was niets vrij, het altenatief een auto met caravan hebben we geen eens overwogen aangezien je hier geen marokaan met een caravan ziet rijden en de auto’s zijn ook niet je dat zeker gezien het traject wat we nog af te leggen hebben.

Wo. 14-3 KM. 59255

Slecht geslapen vanaf 3.45 af en toe mijn bed uit om notities te maken voor de SOS dienst. Om 7.00 eruit en een uitgebreide app gestuurd over de aangeleverde info zoals deze bij ons is binnen gekomen plus aanvullende info en vragen. Op de aanvullende info reageren ze wel om meer gegevens op de vragen reageren ze helemaal niet. Gisterenmiddag werden we gebeld door een dame van de transportfirma dat ze een foto van de camper en het kenteken moesten hebben daar zou ze een Sms voor sturen nu dat moet nog gebeuren weer gemeld bij de Sos en maar weer afwachten. Gisteren was natuurlijk prompt het tegoed op van ons marokaans nummer en Ruud had wel een nieuwe maar wist niet hoe het te activeren, na de wandeling heeft de reisleider dit gedaan en waren we weer bereikbaar. Vanmorgen kwamen de reisgenoten afscheid nemen de groep gaat door. We kregen nog een mooie kaart waar ze allemaal wat hadden opgeschreven erg leuk. Vandaag arriveert de 2de groep daar zitten 3 stellen bij die wij kennen van de vorige Marokkoreis. Met een stel Martin en Joke hebben we meer contact die hebben we benaderd en zij kopen op weg naar hier naartoe bij de Mariana een koffer voor ons en dan moeten we kijken wat we noodzakelijk mee nemen aangezien het transport 3 tot 4 weken gaat duren. Komt tijd komt raad zullen we maar zeggen.

Do. 15-3 KM. 59255

Vanmorgen eerst maar weer een app naar de SOS. Dat we nog steeds geen SMS van de bergingsbedrijf hebben ontvangen. Uiteindelijk hebben we de foto’s waar het bedrijf om vroeg gemaakt en deze naar de man geapp’t van de SOS, hij is ons aanspreekpunt dus dan zorgt hij maar dat ze doorgestuurd worden. Daarna het beddengoed afgehaald en in de wasmachine gedaan want dat is ook niet zo fris als dat nog 3 tot 4 weken op bed ligt tijdens het transport. Toen een selectie gemaakt van wat nemen we mee. De koffer zit mud vol plus een weekendtas die ik van onze reisleider gekregen had. Warme kleding moeten we aan dus de winterjas, fleese vest en handschoenen weer uit de kast. Vervolgens “de boer op” met de vers voorraden, de koelkast heeft het inmiddels ook begeven, waarschijnlijk omdat we zo scheef staan. We proberen zoveel mogelijk spullen van achter uit de garage en ondervakken naar voren te brengen in de camper. Dit om de achteras te ontlasten. Vanmiddag zitten borrelen met 6 oud reisgenoten vanuit onze eerste Marokko reis (welke nu in de 2e groep zitten) met uiteraard ook weer restjes erbij. Alles beter dan weggooien. Het begint een beetje te motteren, 8 man/vrouw in de camper gaat niet. Zonnescherm uit en Greet zetten we gewoon een paraplu boven haar hoofd. Als afsluiting hebben we met Martin en Joke de film van onze 1e Marokko reis gekeken (met weemoed). Onze reisleidster belde ook nog hoe het er nu voor stond, nu ik zeg we weten net zo veel als 2 dagen geleden, frustrerend.

Vr. 16-3 KM. 59255

7.00 uur whats app van Hakim, ik bel u straks, meteen gaat de telefoon, Hakim kort, heeft u de gegevens betreffende de vlucht gehad, hoe ver bent u met de voorbereiding van de camper Ruud antwoord en vraagt hoe laat komt de bergings auto, ja dat weet ik niet hoor klaar wordt vervolgd. Ruud gaat de camper binnen en buiten fotograveren voor ev. Verhaalschade en vermiste objecten. 8.00 uur Ton komt langs zeg Ruud ik heb nog eens zitten prakkeseren we moeten het toch anders doen met die spanbanden aan die wielarm onder de camper ze kunnen 2,5 tot 3 ton hebben dus dat moet lukken, Ruud helemaal blij ja want zo is het veel sterker gefixeerd. (Toch lief dat een reisleider van de 2e groep zo met ons begaan is) Om 10.00 uur nog even lekker in het zonnetje achter de camper uit de wind koffie gedronken. Hakim belt de bergingsauto is onderweg en inderdaad een half uur later staat hij samen met een medewerker van het restaurant (deze zal als tolk functioneren, de chauffeur spreekt arabi’s berber en wat frans, talen die wij niet beheersen) voor ons. Wij hebben zo onze twijfels over de gestuurde auto, tekort voor de lengte van de camper, hele oude mercedes (dit zal Rob Giling deugd doen) Weer contact met Hakim, nee deze auto is oke wij hebben er ervaring mee en het moet kunnen. Ruud moet achter het stuur plaats nemen, de rijplaten en wat balken worden geinstaleerd en vervolgens met een lier iedere keer een klein stukje en dan weer balken verplaatsen of bijleggen, 1x kukkelde hij verdacht naar een kant) maar onder het toeziend oog van Martin gecorrigeerd. Ik leg alles op de film vast en Joke neemt de foto’s. Ik denk als wij er niet bij waren het niet zo zorgvuldig gegaan zou zijn. Met een krap uurtje staat hij erop en hangt een halve meter boven het wegdek, en achter 2 meter over. Het is de bedoeling dat wij met de chauffeur mee rijden naar Agadir voor de afhandeling van de vrijwaarding. Met een slakkegang van 25-30 km rijdt hij via de binnenwegen naar de N10 hoofdweg. Daar rijdt hij max. 50km. per uur kan ook niet harder want het stuur trilt al onderhand uit zijn handen vandaan. In Agadir is zoals hij wil rijden een markt, geen navigatie, met enige telefoontjes en navragen rijden we dwars door allerlei nauwe straatjes, Ruud waarschuwt let je wel op ook met de hoogte. De camper staat tenslotte nog een boven op de ambulance en dan 7.20L, 2.25 br. En 3.20 hoog. Pfffffff Bij aankomst horen wij dat hij niet met deze auto naar Tanger Med gaat dus de hele film in omgekeerde richting afdraaien. Tijdens het transport zijn op Ruud zijn aandringen onze 2 assteunen onder het chassis gezet om verder doorzakken in de wielkassen te voorkomen. Op de straat zag je dat het wiel aardig terug gezakt was in de wielkas . Ruud zet de steunen er weer onder en drukt de eigenaar van het bedrijf op het hart dat dit op het verdere traject ook dient te gebeuren, maar ja daar ben je niet bij. De chauffeur heeft voor het opladen de wagen binnen en buiten geinspecteerd en een rapport opgemaakt, of Ruud dit even wil tekenen want zijn werk zit er op. Ik zeg dat gaat niet gebeuren alles in het arabi’s, ik vraag de eigenaar de genoteerde gegevens te verklaren, nu het meeste klopte op een paar dingen na. Toen ging hij foto’s maken, alle inhoud moest uit de kastjes en tassen en begon hij elk snoertje en boekje te noteren ik zeg het is inmiddels half drie en wij moeten tussen half vijf en vijf uur op de luchthaven zijn, ja ja nu ging hij dan over op enkel foto’s. Al deze gegevens moesten in de computer( met 2 vingers) verwerkt worden. We moesten (onder protest) onze invoer formulieren, het orginele kenteken bewijs en de groene kaart afgeven. Hakim had gezegd anders kunnen ze de camper niet uitvoeren. Wij krijgen kopy’s van de getekende formulieren en de vrijwaarding . Ik vraag kunt u voor ons een taxi bestellen naar de luchthaven, hij kijkt bedenkelijk en zegt ja dat kan en komt terug, de taxi is er in 10 minuten en kost 230 dirham € 23 euro dit zijn echt stad’s prijzen maar je bent al blij dat je weg kan. Na 10 min. zegt hij de taxi staat klaar. Is het een van zijn service wagens met chauffeur. Kijk dat is nu typisch marokaan’s die zien overal handel in. Om 16.15 zijn we op de luchthaven, een kleine dus redelijk overzichtelijk want wij moesten met de ontvangen mail met gegevens onze tickets ophalen. Na div. Poortjes met allemaal “belangrijke” medewerkers belanden we bij de douane. Ze bekijkt onze paspoorten en vraagt hoeveel dirhams heb je nog ik zeg 600, o dat is oke. Ruud laat haar nog de papieren van de vrijwaarding zien maar ze bekijkt ze amper. We hebben vanaf de koffie niets meer gehad dus kijken of we wat kunnen eten. Rond Agadir is weinig te beleven maar het toestel van Transavia zit mud vol wat doen die mensen allemaal hier op de gene na die met een surfbord lopen. Het toestel heeft vertraging maar haalt dat tijdens de vlucht in, op ruim 11000 m hoog en een snelheid van 870 km per uur ja dan ben je in 3,5 uur op schiphol, bagage ophalen en een taxi. Om 1.30 staan we op de Mossenmeent en stappen snel,na een douche het bed in het is genoeg geweest voor vandaag. Zo kan een reis dan ook halverwege onverwachts eindigen. We zitten wel met een kater maar houden het positive voor ogen het had allemaal veel slechter af kunnen lopen. Nu nog afwachten met wat voor verrassingen onze camper (meer schade) over 3 tot4 weken aankomt.