onbekend Marokko 2

Onbekend Marokko verslag 2

Zo. 4-3 KM. 58106

De waddenzee is nog steeds actief, dus eerst maar even proberen of het verslag te versturen is, in de bergen en met slecht weer houdt de verbinding niet over, zowaar gelukt helaas zonder foto’s maar wie weet. Met alle handelingen die ‘smorgens moeten gebeuren had Ruud vergeten een garagedeur te sluiten een andere camperrijder attendeerde hem erop, hij gaat de camper uit maar vergeet de handrem aan te trekken. We staan een beetje voorover op een terrassen camping dus de wagen begint te rijden, snel handelen en net met een wiel al op de rand staat hij stil. Pff dat is al vroeg zweet op het voorhoofd. Om 10.00 vertrek over Azrou de N8 om na 18 km linksaf de 7311 het binnenland in, als we koffie drinken kabbelt er een blubber stroompje langs binnen 10 minuten is het echter een rivier die over de weg stroomt. We vervolgen de rit door een fraai gebied jammer dat het weer niet meewerkt. Echter er is hoop in de verte klaart het op en zelfs het zonnetje laat zich niet onbetuigd. We zijn op weg naar Soures de l Oumer Rbia. De bronnen van de rivier (het zijn er meer dan 40) vormen de watervallen die zich van een steile kalksteen rotsen storten en samen de Oumer-Rbia vormen de langste rivier van Marokko. Het voetpad dat we moesten nemen over de rivier naar de watervallen is helemaal overspoeld even als de brug, niets meer van te zien. Onderweg hebben ze overal overlast van het vele water, rivieren buiten hun oevers, akkers en boomgaarden zijn meren geworden en stukken weg weggeslagen, voor de mensen hier om moedeloos van te worden. Het is lunchtijd gelukkig droog en opvallend groene weides om ons heen. De laatste 50 km, via de N8 naar onze camperplaats rijden we over Khenifra naar Ouaoumana, daar worden we opgewacht met de mededeling dat onze overnachtings plek bij het stuwmeer ook onderwater staat. Ja we moeten maar even doorrijden 175km naar de volgende camping van onze reis. Het is echter 14.30 en de grootste weg is zoals onze B weg maar dan in veel slechtere conditie met je raad het al hier ook weer omleiding wegens o.a. wateroverlast. Beni- Mellah passeren wij een moderne stad aan de voet van de midden Atlas aan de rand van de grote Tadlavlakte waar veel graan, olijven en sinaasappels(uit deze streek zijn ze zeer beroemd) verbouwd worden. I.p.v. bananen zijn nu de suikerbieten en suikerriet de belangrijkste gewassen. Het hele gebied kan uitstekend worden geirrigeerd dank zij de Bin el Quidanedam. De laatste 48 km over de 3105 gaan weer door de bergen, prachtig met inmiddels een zon die al achter de berg gaat verdwijnen arriveren we om 18.00 uur in Ouzoud. Om 19.00 uur is het donker en dan wil je hier niet meer op de weg zitten.

Ma. 5-3 KM. 58432

We staan op 1360m. bewolkt maar bladstil. Je twijfelt aan je oren als je 5 dagen wakker wordt met storm en regen op en om de camper. Vandaag eerst de camper van binnen en van buiten soppen, koffie, lunch nog proberen wat foto’s te versturen (gelukt). Om 13.30 lopen we met een groep naar beneden (1,5 km.) naar de Cascades v Ouzoud deze behoren tot de spectaculairste bezienswaardigheden van Marokko. Ze storten zich van de steile rode rotsen via een aantal richels in het dal van de Wadi el Abid 100m. lager. Langs een in de rotsen uitgehouden voetpad met 600 tredes kun je naar beneden (Ruud heeft dit voor een deel gedaan en ik helemaal) kleine inspringingen herinneren aan de molens die hier vroeger stonden waar mais en gerst werd gemalen. In de vijgen- en johannesbrood bomen langs het pad zit het vol met berber apen (makaken) Met het zweet op de rug weer boven, terug naar de camper aan de thee. Om 18.30 hebben we een buffet bij Paul (ned. Eigenaar van de camping Zebra) 12 jaar geleden heeft hij hier een stuk land gekocht en alles uit het niets opgebouwd. De sluizen staan weer optimaal open, om in het restaurant te komen 20m. lopen heb je een paraplu nodig. Het buffet was goed verzorgd met kip, geit, friet, groenten omelet, wortel en courget gevuld met rijst en gehakt plus div. salades, maar alcoholische dranken waren niet aanwezig.

Di. 6-3 KM. 58432

Vanmorgen af en toe een bui maar we zitten rondom in de mist met 11C Vandaag een vrij te besteden dag, we willen een rit maken naar de Bin el-Ouidane dam. De dam is 285m lang en 133m hoog het stuwmeer is met een oppervlakte van 380.000m3 het grootste meer van Marokko. Het levert o.a. aan de waterkracht centrale die verantwoordelijk is voor een kwart van Marokko’s elektriciteit. Na de koffie om 10.00 op pad, in het eerst komende dorp is waarschijnlijk wat te doen want het is druk met ezeltjes met passagiers op hun rug die allemaal hier afslaan. Tot Azilal allemaal rood lemen hutjes tussen de bloeiende amandelbomen. De regen zet door, het meer zien we een gedeelte in de mist (ik maak een foto uit het boek dan weten we toch hoe het er vanuit de lucht uit ziet) De dam zelf hebben we wel op de kiek staan. Jammer het is een prachtige route op onze terugweg langs de rivier een aftakking van het meer in de ri. Van Afourer. Na 11 km slaan we af om door te steken naar Ait Attab. Het is een1 baan’s weg dus af en toe even de berm in met passeren. Wanneer de rivier over de duiker stroomt staat er aan de andere oever een ezeltje te lachen maar zijn vrouwelijke passagier niet, ze bekijkt hoe de camper als eerste, als graadmeter er overheen gaat. Na Ait Attab de kloof door, als we staan te filmen hoort Ruud stemmen en boven onder een overhangende rots zitten een paar herders, hij zoemt in en zwaait, zij zwaaien terug. Als we later boven zitten te lunchen zegt Ruud weet je wat me nu verbaasd, al die tijd die wij nu hier staan is er nog niet een Marokaan achter een steen vandaan tevoorschijn gekomen. Terug op de camping is er een bus Ndererlandse tieners gelost. Ze zitten of allemaal in de “wifi ruimte” of bezetten de 2 douches, wij kunnen in de camper douchen.

Wo. 7-3 KM. 58549

Om 8.45 vertrek, windstil, miezerregen en de bergen in de mist. Als we 40 km onderweg zijn begint de lucht te breken. Door het dal rijden we naar Demnate. Met het optrekken van de mist wordt de Hoge Atlas met zijn besneeuwde toppen ook weer zichtbaar. 6 km ten zuidwesten van Demnate ligt Imi-ri-Ifri, een natuurlijke brug die deels is uitgesleten door de Wadi(rivier). Er voert een (gedeeltelijk met treden) aangelegd pad naar de bodem van het ravijn. Het is adembenemend mooi, beneden kun je over de gladde rotsen met kunst en vliegwerk de rivier oversteken en onder de brug door (de uitgang heeft tegen het licht de vorm van Afrika)om aan de andere kant al wadend met je schoenen door de rivier de weg naar boven te volgen, al soppend in de schoenen. En dan was er koffie konden we even bijkomen. We gaan de 210 op ri. Marrakesh, we rijden over vlaktes welke de graanschuur van Marokko vormen. De kinderen lopen hier kilometers langs de weg om naar, en van school te gaan. Er rijden op sommige trajecten ook schoolbusjes maar ze moeten dan toch eerst naar een halteplaats. Lunch aan de rivier tussen de olijfbomen en het koolzaad. In Marrakesh eerst even de voorraad aanvullen en tanken. Om 15.50 op de camping snel de bedden afhalen want de wasserij staat al te wachten, vanavond krijgen we het nog terug en kan het weer op bed.

Do. 8-3 KM. 58742

Vanmorgen eerst zelf voor “wasserij de Witte Lelie” gespeeld (al is het dan wel bonte was) even samen en met 1 uur is alles klaar. Om 13.00 gaan we met busjes naar het centrum van Marrakech. Deze stad is zo belangrijk dat het zijn naam aan Marokko heeft gegeven. Meer dan 2 eeuwen was het ‘t middelpunt van een groot rijk. Het werd in 1062 door Almoro Viden uit de sahara gesticht. Ali ben Yousse haalde in 1106 ambachtslieden uit Andalusie om een paleis en moskee in de hoofdstad te bouwen even als een stadsmuur en ondergrondse kanalen die de palmen tuin van water voorzagen. Daarna verpauperde de stad. Pas in de 16e eeuw kreeg de stad nieuw leven ingeblazen. In de 20ste eeuw kreeg het ‘t moderne Ouatier Gueliz dat tijdens het protectoraat werd gebouwd. Het toerisme neemt in de huidige economie een centrale plaats in. De gids vertelde dat de mensen kunnen kiezen of ze betalen belasting, of je doet vrijwilligers werkt, 6 uur per week in je vakgebied b.v. ziekenhuis of politie enz. De stad is net een grote mierenhoop waar ieder probeert zijn weg te vinden. We bezoeken 2 musea’s( die ik in mijn vorige verslag van Marokko al heb beschreven). Ook een oude kasba bekijken we (500 jaar oud)is van de overheid die het nu verhuurd aan kleine bedrijfjes het blijft dus handel wat de klok slaat vroeger overnachten hier de gezinnen van de karravaan. Natuurlijk duiken we ook de souk in, met de nauwe straatjes is het soms dat je tegen de muur gedrukt staat omdat je wordt belaagd door de brommertjes, handkarren en ezels met lading. De ambachtslieden van Marokko zijn meesters in het bewerken van leer. Dit ambacht zou aan een oorsprong van de stad hebben gelegen. Je snapt niet hoe ze al die spullen moeten kwijt raken want je buurman verkoopt precies het zelfde. Het is goed dat we met een gids zijn met zo’n stads tour want je kunt er dolen. Na afloop hebben we nog 1 uur voor ons zelf welke wij in het park doorbrengen. Echter ook daar wordt je voortdurend belaagd door figuren die je van alles willen verkopen. Om 17.00 worden we(voor wie wil) opgepikt door de eigenaar van de camping, hij rijdt kriskras door straatjes over de markt tussen de kramen door, dat kan hier allemaal. Op de camping met de groep nog wat gezellig zitten borrelen.

Vr. 9-3 KM. 58742

Vandaag is Sies onze reisleider jarig. Om 7.30 worden we wakker doordat een deel van de groep hem een obade brengt. Vandaag een lange rit 237 km ( lijkt niet veel maar over de eerste 20 km. hebben we al 40 min. gedaan) om de stad uit te komen. Strak blauwe hemel, 18C wat wil je nog meer. De zon schijnt op de besneeuwde bergtoppen van de Hoge Atlas. Het eerste grote dorp is Asni met zijn interessante rode kasba’s uitgerust en omringt door de Tamaroute bergen. Vele muilezel paden leiden naar de plateau’s in de omgeving. Voorbij Asni voert de weg over de Hoge Atlas, de weg is smal en van een dubieuze kwaliteit , soms zeer bochtig (daar houden wij wel van als ex motorrijders) Hij is in de jaren 30 van de 20ste eeuw aangelegd door de Fransen. Ouirgano is een populair vakantieoord, ook liggen er nog een paar (in werking zijnde) zoutmijnen. Terwijl de weg zich over rode, bijna paarse rotsformatie’s verder omhoog slingert naar de Tizi n Testpas (2093m.) wordt het landschap steeds ruiger. Onder aan de pas liggen imposante verlaten kasba’s hoog op de kale rotsen. Ze stammen allemaal uit het einde van de 19de eeuw en behoorde toe aan de Goundafe, een machtige Berber stam die de toegang tot de pas beheerste. Om 12.30 bereiken we de top, de pas is pas 1 week open. Tijdens de afdaling heb je een magnifiek uitzicht op de Sousvlakte en op de heuvels bedekt met Argania bomen 2000m. lager. Ook ondervinden we de nasleep van de winterafsluiting van de pas. Weggeslagen stukken van bergwanden en wegen, daardoor ook veel modder van het smeltwater. Gelukkig is het nu aardig droog. Uiteindelijk nog 10 km. graffel door uitbreidings werkzaamheden. De laatste 40 km. over de N10 naar Taroudant waar we 2 nachten staan. We arriveren om 16.10 de temperatuur is inmiddels opgelopen naar 24C.

Za. 10-3 KM. 58972

Taroudannt een oud Marokaans vesting stadje, ingesloten door rood okeren stadswallen. Omgeven door boomgaarden, sinasappelenbossen en olijfbomen. In 1056 werd het ingenomen, in de 16de eeuw werd het hoofdstad van de Saadiers die het als uitvals basis gebruikten om de Portugezen in Agadir aan te vallen. Het is welvarend met de rijkdommen van de souss vlakte zoals suikerriet, katoen, rijst en indigo. De stadswallen ( 7 km. lang) met 5 poorten en een aantal bolwerken zijn opvallend goed bewaard gegeven het feit dat een deel uit de 18de eeuw stamt. Sculpturen van witte kalksteen zijn een specialiteit van de stad. Om 10.00 vertrekken wij op de fiets, de camping ligt 2,8 km. van het centrum vandaan en dat met 24C zag Ruud niet zitten om te lopen. Vervolgens zijn we de hele stadswallen soms buiten maar het meeste binnen langs gegaan waar je nog veel oude details kon vinden. Delen zijn gerestaureerd maar ook delen die nog origineel zijn maar die zijn behoorlijk verpauperd. Het is binnen de poorten druk met handel en een krioelende mensenmassa. Om 12 45 weer terug op de camping, heen en terug totaal 17,8 km. gereden. Een deel van de groep is lopend gegaan naar de stad en een deel heeft zich door koetsjes op laten halen. Ach verschil moet er wezen. Na de lunch ga ik douchen en Ruud zijn lekke band plakken die hij onderweg heeft opgelopen, gelukkig met 1x oppompen kon hij de camping halen, het was een miniscule gaatje.