reisverslag Roemenie no.1

Roemenie verslag no.1

Za. 3-6 44474km. Debbrecen

Vanmorgen met de camper naar Debrecen, geparkeerd bij de Lidl en vandaar met de fiets 3,1 km. naar het centrum Het is de een na grootste stad van Hongarije, de plaats werd al bewoond in de romeinse tijd. Rond 1673 werden tal van Hongaarse gereformeerde en lutherse predikanten onder druk van de katholieke kerk veroordeeld. Ze zouden als galei slaven worden verkocht. Michiel de Ruyter kreeg opdracht van de staten van Holland om de geketende geestelijke(41) te bevrijden. Zij onderscheiden zich omdat de predikanten het latijn machtig waren. De Ruyter verdeelde ze over verschillende van zijn schepen. Een aantal van hen reisden daarna via Nederland naar Hongarije terug. Aan het Piac ultra liggen o.a. Grote Gereformeerde kerk waar we de toren beklommen en vandaar halverwege een goed uitzicht over de stad hadden. Er was ook een koor repetitie bezig dus even er voor gaan zitten en luisteren. Achter de kerk in een park stond een monument als eerbetoon aan Michiel de Ruyter. In de 16e eeuw stond aan het plein herberg Arany Baier (de gouden stier) nu een gerenomeerd hotel. Ook bezoeken we de enige katholieke kerk St.Anna waar o.a. een lende doek van een lepra patient hangt ingelijst. Op de terugweg passeren we het neo barokke Derimuseum op het plein ervoor staan 3 mooie beelden van Merigyessy. Op de camping was ik ook nog even de camper zo dan heb ik mijn zakgeld weer verdiend. “s Avonds hebben we het welkoms diner met de groep lekker eten en nog een briefing voor morgen.

Zo. 4-6 44504 Debrecen- Mediesu Aurit

De groep gaat richting grens, wij trekken nog even noord waards naar Csaroda dit ligt tegen de Oekrainse grens aan. Daar staat een 13e eeuws Calvanistisch kerkje, in 1642 kwamen bij de restauratie fresco’s en afbeeldingen van Petrus en Paulus aan het licht. Er was een dame die doormiddel van haar beschreven jaartellingen uitlag wat we o.a. moesten zien omdat we erover gelezen hadden konden we er samen met handen en voeten uitkomen. Het lag prachtig gelegen aan de rivier. We rijden door naar Szatmarcseke op de protestantse begraafplaats is een unieke bezienswaardigheid er staan 2m. hoge bootvormige grafzerken waarschijnlijk een overblijfsel van de oud Finse- Oegrische gewoonte om de doden in boten te begraven. Het wordt tot op de dag van vandaag nog gehandhaafd. Op een heuvel ligt de dichter Ferenc Kolcey begraven omgeven door neoclassicisitsche zuilen. De dichter woonde begin 19de eeuw in het dorp waar hij o.a. de woorden van het Hongaarse volkslied schreef. Ong. 5km. ten zuiden in Turivandi aan de oever van de rivier de Tur staat een 18de eeuwse watermolen, hier de lunch gebruikt. Als ik een plaats in Roemenie intoets bij de navigatie kent hij deze niet, blijkt de kaart niet geladen te zijn? Volgens Ruud had hij alle kaarten van Europa geladen. Dat wordt weer ouderwets kaartlezen. Om 3.30 (Roemeense tijd, het is hier 1 uur later) passeren we de grens. Eerst een rovignette kopen € 7.00 voor 30 dagen, tegen het einde van de reis moeten we nog voor 1 week bijkopen. Dan nog zien geld te wisselen. Het is Pinksteren en ook hier 2 dagen alles dicht, gelukt. Als eerste naar Satu-Mare , op het centrale plein staat Hotel Draca helaas in de steigers, Ruud strijkt in het park neer bij de fontein en ik maak mijn rondje. Hier moeten we het bij laten want we worden om 1700 uur verwacht bij de groep die verblijft 25 km. verder in Mediesu Aurit bij de familie Zetea die een brandewijn stokerij exploiteerd. We krijgen daar een rondleiding en uiteraard moet er ook geproeft worden. Aansluitend hebben we een avondvullend diner onder genot van plaatselijke musici wat bestaat uit folklore muziek en dans aangevuld met westerse muziek. Er werd aardig wat ingenomen en gedanst gelukkig bleven we hier overnachten.

Ma. 5-6 44743 Mediesu Aurit - Sapanta

De groep gaat linksom naar Sapanta en wij rechtsom. Als eerste belanden we in Baia Mare al meer dan 2000 jaar worden hier in de omgeving goud, zilver en andere metalen gewonnen. We bezoeken het plein van de vrijheid waar nog een klein stukje staat van de voormalige burcht. Door naar de toren bovengronds en het schip ondergronds (ruine) van de 15e eeuwse St. Stephan’s cathedraal. Na de lunch verder via de Gutai pas 987m. en zakken de Maravallei in naar het schilderachtige dorpje Mara tussen de bomen door zie je een reeks ruige bergtoppen die doorlopen tot in de Oekraine. Sinds jaar en dag wordt hier de grond bewerkt met handgereedschap en geen machines. In Mara is het een gekken huishouden het is echt 2e pinksterdag en iedereen trekt er op uit en zoekt een plekje aan de rivier. Veel houten huisjes we vinden het allemaal veel weghebben van Noorwegen zoals daar ook de stiff kerkjes zijn. In de dorpjes zitten de mensen voor de deur (vooral bejaarden) hoofddoekjes om en kniehoge rimpel rokjes aan. In Desesti staat een prachtige houten kerkje uit 1770 met spitse toren en een dubbel dak met een uitzichtplatform dat funcioneerde als uitkijkpost in een tijd dat de tartaren regelmatig invallen deden. De op hout geschilderde fresco’s zijn van 2 plaatselijke meesters. Onderweg prachtige hout gesneden met tafarelen ingelegde toegangspoorten naar de huizen en hoeve’s Dit gaf ( en geeft) aan dat je tot de edelen behoort. Tenslotte via Sigheti Marmatiel naar Sapanta (je moet zo goed uitkijken niemand houdt zich aan de snelheid, haalt rustig rechts in en zelfs in de kleinste dorpjes denderen de vrachtwagens je voorbij) Op de camping zijn we net als gisteren de laatste die aankomen en staan strathegisch dat we als eerste overmorgen kunnen wegrijden. Thee, douchen, als ik een ovenschotel van bloemkool, aardappelschijfjes, kerry, spekjes, eieren,room en geraspte kaas wil klaarmaken bedenk ik dat ik daar geen ovenschaal voor heb, maar niet getreurd een cake/brood bakblik werkt ook prima. Er breekt een zware onweersbui los maar dan zit je heerlijk droog te smullen op camping Poieni.

Di.6-6 44875

Vanmorgen is de lucht weer opgeklaard. Eerst even wat uitgewassen en na het ontbijt om 9.00 uur vertrokken met de bus naar Sapanta. We bezoeken het Cimitirul Vesel ( het vrolijke kerkhof)een woud van blauwe houten kruizen met allemaal een eigen houten dakje. Een eigen op het vak slaande of sathirise beschildering en een lichtvoetig versje gewijd aan de overledene. Het is ontstaan in 1935 door de plaatselijke houtbewerker en wordt na zijn overlijden door zijn assistent gecontinueerd. Ook wordt er een prachtige kerk bijgebouwd welke nog niet helemaal voltooid is met icoon mozaieken. Daarna rijden we naar Siget, hier bezoeken we het openlucht museum. De huizen en kerk dateren vanaf de 16e eeuw ook zijn er diverse watermolens die voor meerdere doeleinden gebruikt werden. Inmiddels is het lunchtijd, die genieten we in Sighetu Marmatiei zo uitgebreid (we waren gewaarschuwd) dat (ik) vanavond niet meer hoef te eten. Aansluitend bezoeken we het Memorialul Victimetor Comunismului si al Resistentei. In de communistise tijd was dit een van de gruwelijkste gevangenissen van het land. Begin jaren vijftig werden hier intelectuelen, journalisten, ministers, priesters en andere decidenten zonder vorm van proces opgesloten. (zoals nu in Turkije gebeurd) de meesten van hen stierven de marteldood. Tegenwoordig is het gebouw een museum en studiecentrum. Heel indrukwekkend mede door de aanvullende informatie van onze reisleiders.(gevlucht in 1982) Daarna een uur voor jezelf maar met 33 gr. heb je niet zoveel puf meer. Op de terugweg stoppen we nog even in Sapanta bij het Peri klooster bewoond door 50 nonnen en de grootste houten kerk van de wereld(die nog niet geheel is ingericht) Om 17.15 weer bij de camper, om 17.30 nog aangevult met een korte brieving en dan is het mooi geweest voor vandaag.

Wo. 7-6 44875 Sapanta - Cozanesti

Vandaag wordt onze jongste kleinzoon 10 jaar waar blijft de tijd. Vandaag trekken we naar Moldavie zo groot als Nederland en Belgie samen. Het ligt uitgestrekt tussen de Nistru (rivier in Rusland) de zwarte zee en de Oekraine. Een deel ervan is bekend onder de naam Bukovina. Het gebied is een van de mooiste van het hele land. Het is nog door het kapitalisme nog door het communisme aangetast. Het absolute toeristische hoogtepunt van de regio vormen de beschilderde kloosters uit de 15e en 16e de eeuw. Aan de buitenzijde zijn ze voorzien van prachtige fresco’s die opvallend goed bewaard zijn gebleven. Er wordt aangenomen dat de bevolking een “Bijbel in beelden” nodig had, omdat ze de taal van de priesters (oud Slavisch) niet konden verstaan en omdat vele gelovigen de plechtigheid buiten moesten volgen.(dit gebeurt nu ook nog) De schilderingen zijn gemaakt door minerale plantaardige kleurstoffen die met ossegal zijn gebonden. Daarna zijn ze met eigeel vermengd om ze zo watervast te maken.
Vannacht om 2.00 uur fixe onweersbui en als we opstaan regent het. We hebben een lange trip voor de boeg (245 km valt op zich wel mee maar je kunt en mag hier vaak niet harder dan 30-40-50 km.) zeker vandaag gezien de weersomstandigheden en de staat van de wegen. Om 8.10 op weg naar de Izavallei. Als we de Lidl passeren staat het parkeerterrein voor driekwart vol met te koop aangeboden auto’s. We moeten een altenative route nemen aangezien ze de doorgaande weg al jaren aan het repareren zijn er daar alleen tussen de gaten nog wat wegdek ligt. In Basana stoppen we voor de koffie en tevens om een bezoek te brengen aan een Orhodox klooster, het complex bestaat volledig uit houten gebouwen. De binnenzijde zijn van plafond tot de grond beschilderd zeer de moeite waard. We rijden door over de hobbels en door de meren van kuilen, onze campers zien er niet uit het lijken wel Parijs- Dakar auto’s zo onder de bagger. In Sacel slaan we rechtsaf om via de 17c naar Bistrita te rijden gelukkig wordt het droog en zelfs het zonnetje laat zich nog zien, de rivieren kolken met modderwater. We rijden de pas op 825m, qua landschap lijkt het hier Oosterijk wel. Onderweg zijn er veel houttransporten, ja bomen genoeg. De weg naar de volgende pas (Tihuta 1200m.) is een verademing, glad en breed, ja dan is de neiging groot om het gaspedaal in te trappen. Dat geeft dan even een stukje spanning in de auto, aangezien de bussen en vrachtwagens het ook doen. Thee drinken op de pas en dan voor het laatste stuk via Vartra Dornei, nog even doorbijten. Om 1600 in Cozanesti op 800m. hoog waar we 4 nachten staan, niet op een officiele camping maar bij een pension waar we op een stuk land staan met stroom en mogen van de toiletten en douches van het pension gebruik maken. We krijgen als welkoms drankje een eigen gestookte Palinka van bosvruchten het smaakt heerlijk 52% dus uitkijken het is verradelijk. 1900 uur heerlijk diner in het bijbehorende restaurant terwijl buiten het met bakken de lucht uitkomt en het is nog niet het laatste.



Do.8-6 45116

Het weer is omgeslagen het miesert wat, en het is 14 graden.(eergisteren 33 graden) Om 10.00 verzamelen voor wie mee wil naar een nieuw klooster dat hier gebouwd is, er leven 14 nonnen, zij zijn geheel zelf supporting, tevens exploiteren ze 2 gebouwen waar men kan overnachten wanneer men een paar dagen op retraite wil. Op weg er naar toe passeren we een irrigatie kanaaltje dat via een houten bak uitkomt in een grote houten tobbe waar kleden in gewassen worden. We steken de weg over en moeten dan via een smalle hangbrug de rivier Bistrita (snel stromend) oversteken. Sommige moesten zichzelf wel even moed inspreken om over dat wiebelige ding te gaan. Het is vrij rustig bij het klooster mede door de weersomstandigheden. Als je al die beschilderingen ziet en vooral dat houtsnijwerk bekijkt is dit met recht monniken werk. Als we het complex uitkomen begint de regen door te zetten. De 2e hangbrug die we moeten kruizen heeft ook geen netwerk aan de zijkant en door de regen zijn de planken lekker glibberig, niet meer dan 4 tegelijk op de brug en dan 1,2,3 in godsnaam. Als we om 12.00 bij de camper komen hangen we alles te drogen, verwarming laag aan en dan een beker warme chocomel. Na de lunch gaat Ruud voor mij een broodje bakken (lief he) We vermaken ons wel met o.a. foto’s laden, schifting maken en bewerken, verslag schrijven, lezen oh we komen tijd tekort. “sMiddag’s koffie drinken bij de buren als bedankje dat zij onze wringer mochten lenen. Om 19.00 Diner met een keyboard speler, een trompettist en een pannfluittiste die ook een 6 koppige groep folklore dansers begeleiden. Nu de vonken sprongen er vanaf ook de groep betrokken ze erbij. Er was zoveel eten dat ik een gang heb overgeslagen anders zit ik vannacht rechtop in bed. De zelf gestookte Palinka werd grif ingenomen en ook besteld om mee te nemen, het heeft een beetje een link met bessenjenever maar dan zachter.Toen de muzikanten en dansers klaar waren werd er meer gouden oude muziek gedraaid en lieten wij even zien dat het bij ons ook nog swingt.

Vr. 9-6 45116

Vandaag een lange dag voor de boeg, om 8.00 vertrekken we met de bus door een zonnig heuvelachtig landschap. Over de pas (980 m.) naar het Moldovita klooster, we moesten even wachten op zuster Angelica die ons een rondleiding met uitleg zou geven. Onderwijl dronken we koffie die we zelf meegenomen hadden in thermoskannen, het viel ons de afgelopen dagen zwaar dat ‘smorgens een koffie stop hier niet de gewoonte is zodat we zelf een oplossing bedacht hebben, dat kan niet een Hollander ’smorgens zonder koffie. We waren al gewaarschuwd dat de non een voormalig onderwijzeres, dissepline verwachte in de vorm van goed luisteren en je mond houden, nu ze had de wind er goed onder. Maar dit moet gezegd worden 90 minuten aan een stuk ging de cathachismis les van het oude en het nieuwe testament vloeiend langs. Zo’n klooster is van binnen en buiten net een stripverhaal zoals het beschilderd is. Dit alles tegen een 16e eeuws decor, de kleding de turkse tulbanden de aanstormende cavaleristen het kanon de schepen wekken de indruk dat het refereerd aan een smeekbede om Moldavie te bevrijden van de Turken. Het klooster werd in 1532 gebouwd door prins Rares een zoon van Stephan de Grote. Je komt ogen en oren van voren en van achteren te kort. Na de stortvloed die we van Angelica over ons heen gekregen hadden reizen we door naar Sucuvita dit klooster heeft veel weg van een vesting, wat meteen opvalt is de fresco van “de ladder van de deugt”(jacob’s ladder) Het is een ladder van 32 sporten die zich uitstrekt van de aarde naar de hemelpoort waar Jesus je opwacht. Deze kloosterkerk was de laatste van de 22 beschilderde kerken van Moldavie. Toen het steeds meer onder invloed van de Turken kwam werden de kerken niet langer meer beschilderd. Hierna volgt de lunch in Ator en aansluitend bezoeken we hier nog een kleine kloosterkerk. Zo was het wel genoeg devotie voor vandaag. Tenslotte gingen we nog langs bij het beschilderde eieren museum. We kregen een rondleiding, er zijn beschilderde eieren te zien van over de hele wereld vandaan van klein tot groot. Daarna volgde een demonstratie, nu dat is ook monniken werk. Moe maar zeer voldaan met indrukken(als een volgezogen spons) kwamen we om 19.00 uur bij de camper aan.